کوچه

در روزهایی که دنیا برایت به قشنگی قبل نیست, می توان به وبلاگ پناه برد. حالا گیریم 3 سالی باشد که درست و حسابی ننوشته باشم و هر بار شروع کرده ام سریع ناامید شده ام.
می توان بر وبلاگم پناه ببرم. دیگر مثل آن روزها وقت خالی زیادی برایش ندارم. اما هنوز دوستش دارم و برایم یادآور روزهایی شیرینی است. به احترام همه روزهای قبل باز هم وبلاگ می نویسم.