کوچه

دیدن ویدئویی از محمدرضا، آخرین پادشاه ایران می تواند جذاب باشد. کسی که از فرط ساده لوحی تا چند هفته قبل از انقلاب 57 فکرش را نمی کرد یکروز با خفت و خواری مجبور به ترک وطن شود و در انزوای مطلق برای همیشه ظاهرا مدل حکومتی سلطنتی در ایران برچیده شود.
شاید هم دور و بری های همیشه پاچه خوارش موجب کوری او شده بودند. در بخش هایی از فیلم می بینید که مردم چگونه به او اظهار علاقه مندی می کردند. ظاهرا ایرانی ها برایشان خیلی فرق نمی کند که چه کسی حاکم است آنها همیشه دوست دارند در صحنه حاضر باشند و سپس بعد از مدتی 180 درجه تغییر رویه بدهند و به سراغ کس دیگری بروند و این وسط این آمال و آرزو های ماست که هیچوقت عملی نمی شوند.