کوچه: مردمی که رئیس جمهور شان احمدی نژاد است

در طول این یک هفته بار ها در روزنامه ها و سایت ها عنوان شد که احمدی نژاد گفته است فعالیت بورس قمار بازی است و باید برچیده شود. بسیاری از اقتصاد دانان آمدن احمدی نژاد را هشدار دادند. اما برای عوام مردم این چیز ها مهم نیستند. راستی مگر چقدر مردم بورس باز داریم. برای آنها نه برنامه اقتصادی داشتن مهم است. نه آزاد سازی اقتصاد در ذهن شان تعریف شده است و نه به عضویت در سازمان تجارت جهانی فکر می کنند. برای آنها ساده زیستی یک کاندیدا مهم است. آنها ساده تر از این حرف ها هستند. شاید اگر یکی از متکدیان خیابانی هم کاندید شده بود می توانست در دور دوم هاشمی را شکست دهد.
در طول این هفته روزنامه شرق سعی کرد با جدیت تمام رای آوردن احمدی نژاد را با رای لوپن – تندروی فرانسوی- مقایسه کند. نویسندگان این روزنامه خطر بروز فاشیست را هشدار دادند. اما مگر در جامعه ما تیراژ شرق – تنها روزنامه اصلاح طلب جدی – چقدر است. نهایتا 250 هزار تا. اگر خوش بینانه هم حساب کنیم که این روزنامه برگشتی ندارد و هر نسخه را سه یا چهار نفر می خوانند. حداکثر یک میلیون قشر روزنامه خوان داریم. خیلی از افراد جامعه ما اصل روزنامه و کتاب نمی خوانند – تیراژ کتاب ها در ایران بین دو سه هزار تا بیشتر نیست - . من خودم خیلی از افراد تحصیل کرده و دانشگاهی را دیده ام که حتی به روزنامه خوان نبودشان افتخار می کنند. شرق فکر می کرد با مقایسه انتخابات فرانسه با اینجا می تواند کمکی به پیروزی کند. البته نزدیک به 70 درصد واجدین شرایط آمدند. اما برای پیروزی کاندیدای تندرو.
در طول این هفته تمام گروه های اصلاح طلب به حمایت از هاشمی پرداختند. از روحانیون مبارز و مشارکت گرفته تا نهضت آزادی و ملی و مذهبی ها. فکر می کردیم مردمی که در انتخابات قبل به کاندیدا های این احزاب رای داده اند. این بار هم وقتی همه شان یکصدا حامی هاشمی هستند به او رای خواهند داد. مردم ما خیلی جالب هستند. در انتخابات ما بجز لاریجانی تمامی کاندیدا ها به حمایت از هاشمی پرداخته بودند ولی او فقط 4 میلیون رای اضافه تر از مرحله قبل می آورد. اما احمدی نژاد سونامی می کند و 12 میلیون رایش اضافه می شود.
در طول این هفته خاتمی به هر شکل ممکن از هاشمی حمایت کرد. بار ها گفت به کسی رای بدهید که در شان ریاست جمهوری باشد و طرفدار آزادی و سازندگی باشد. اما مردم ساده تر از این حرف ها هستند. آنها فکر می کردند منظور خاتمی از چنین کاندیدی احمدی نژاد است. آنها فکر می کنند سخنران هفتگی انصار حزب ا... نیروی مخالف نظام است. آنها فکر می کردند کسانی بزرگترین افتخار زندگی شان غرق شدن در ولایت است مخالف نظام هستند. آنها این بار حتی از روی ظاهر افراد هم نتوانستند به باطن آنها پی ببرند.
در طول این هفته بار ها در باره محدود شدن آزادی سیاسی و اجتماعی در صورت پیروزی احمدی نژاد هشدار داده شد. حتی در تلویزیون هم نماینده های هاشمی هشدار دادند از تفکیک جنسیتی مردم, از بازگشت فضای امنیتی دهه 60, از افزایش فیلترینگ اینترنت, از سانسور و نابودی سینما و هزار چیز دیگر. اما روز جمعه در صف های بهم پیوسته خیلی از افرادی که سر و شکل شان شبیه به خودمان بوده است. خیلی ها که 8 سال پیش و 4 سال پیش به خاتمی رای داده اند هم رفته به احمدی نژاد رای داده اند. خیلی از دخترکانی که به لطف حضور دولت خاتمی مانتو هایشان تنگ شده است به بالا رفته است و خیلی از پسرکانی که مدل موهایشان چند ثانیه ای آدم را شگفت زده می کند هم به او رای داده اند.
اینجا ایران است. کشوری که همیشه به تمدن آن افتخار می کنیم. به قدمت دیرین آن. به منشور 2500 ساله حقوق بشری کوروش. اینجا خیلی ها حتی از همان ها که روز جمعه در برگه های رای خود نوشتند احمدی نژاد, مصدق برای شان اسطوره ایست. امیر کبیر هنوز قهرمان آنهاست. 27 سال تلویزیون دولتی حسابی آنها را مسحور کرده است. طوری که سعی می کنند بجای تعقل در تصمیم گیری های خود از همان حس رمانتیک نوستالژیک ایرانی مان استفاده کنند. حتی در 2 خرداد نیز خیلی ها با همین حس به خاتمی رای داده بودند و ما فکر می کردیم مردم ما چقدر از لحاظ سیاسی پیشرفت کرده اند. راستی به مردمانی را که رئیس جمهور شان احمدی نژاد است چه می توان گفت ؟