11 آبان 1383 اولین پست این وبلاگ رو نوشتم. حالا بعد از دو سال و سه روز فکر می کنم خیلی نتونستم روند موفق اولیه رو ادامه بدم. حالا گرفتاری ها و سختی های زندگی باعث می شه حتی روزهایی که مثل همیشه به اینترنت دسترسی دارم نه به وبلاگ خودم و نه به بلاگ های دیگه تو یه بازه های یک هفته و دو هفته هم سر نزنم. اوایل می خواستم با وبلاگم یه سری ها رو شبیه خودم کنم اما حالا می بینم من شبیه اون ها شدم و این وبلاگ ها هم فقط برای این هنوز زنده است که این تریپ های آخرین پست و خداحافظی دیگه خیلی کلیشه ای و مسخره شده.
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
7 نظرات:
اولا بسی تبریکات بابت سه ساله شدن کوچه...
ثانیا بسی خسته نباشیدها بابت مرامت های دوران طلایی خدمت!
گرچه زمانه خسته مان کرده و آرزوهایمان محقق نمی شود اما باز به امید زنده ایم دیگر که چاره ای نیست...گاهی در اوجیم گاهی در میانه راه، گاهی هم دلی نیست برای گفتن گفتنی ها اما به هر حال حضور داشتن مهم است دیگر...امیدوارم کوچه دوباره به روزهای پرنشاطش باز گردد
ایول سربازی!
خوش می گذره؟
تولد 3 سالگی بچتونو تبریک میگم!
موفق باشید
ببخشيد كه بي ربط مي پرسم: سوالام راجع به ورد پرس هست:
۱- تنظیمات فونت نوشته ها کجاست؟! آیا ادیتور فارسی نوشته شده بضاعتش در همین حده؟! آخه این خیلی کوچیکه و بعدشم فونتش درست کار نمیکنه!(یعنی اصولا فونت نداره)
۲- تنظیم مشاهده کامنتها کجاست؟! مثل اینکه من بخوام کامنتا بعد از دیدن خودم نمایش داده بشن؟! مرسی
توی این دو سال خیلی چیزها ازت یاد گرفتم.
ممنون
پ.ن:
اول ترسیدم که نکنه داری خداحافظی میکنی! حالا خوشحالم.
ارسال یک نظر